Relaksacja w dźwiękach gongu
Gong uznawany jest za najstarszy i najsilniej brzmiący instrument muzyczny. Najczęściej asystował tańcom, śpiewom, modlitwom i rytuałom sakralnym. Mocy gongu używano do oczyszczania z opętań, a następnie zintegrowania i wzmocnienia ciała, przywrócenia ładu i chęci do życia.
Są zapiski o zastosowaniu gongu jako narzędzia tortur. Związanego człowieka osadzano między dwoma dużymi gongami. Ciągła, długotrwała i agresywna gra powodowała, że doznawał on rozmaitych stanów: lęku, przerażenia, tragicznych wizji, często tracił słuch, przytomność lub nawet życie. Ten przykład pokazuje, że do gongu należy odnosić się z szacunkiem i respektem.
Osoba grająca powinna mieć świadomość siły oddziaływania tego instrumentu. Niewłaściwe podejście do pracy z gongiem może zaszkodzić. Wyklucza się grę dla rozrywki. Moc dźwięków gongu przenosi odbiorcę w niezwykły świat wibracji, w którym zachodzą procesy oczyszczania, harmonizacji, regeneracji i integracji. Odbierane są one bardzo indywidualnie. Nawet, jeśli jest to tzw. koncertowe wykorzystanie gongu to te procesy zawsze są uruchamiane.
Niektórym wykuwanym gongom przypisuje się moc oddziaływania na dusze ludzkie. Jednak tylko nieliczne osoby potrafią grać tak, by te procesy zostały uruchomione. Jakość sesji, odbiór dźwięków przez słuchaczy, ich odczucia, wizje i emocje są uzależnione m.in. od:
- świadomości indywidualnej i czystości intensji grającego
- respektu do mocy instrumentu,
- odpowiedniego doświadczenia w pracy z gongiem,
- uważnej gra na gongu, z odczuciem i rozumieniem jego wpływu na poszczególne obszary ciała i centra energetyczne
- znajomości podziału przestrzeni gongu i wielu technik gry
- znajomości podstaw terapeutycznej pracy z ludźmi.
Relaksacje w dźwiękach gongu mogą obejmować praktykę własną, grę dla indywidualnego odbiorcy lub dla grupy. Mogą mieć formę warsztatów, koncertu, relaksacji, medytacji lub terapii. W zależności od celu stosowane są odpowiednie zasady pracy z gongiem.
Ważne jest poczucie bezpieczeństwa i komfort uczestników sesji. Zawsze powinni oni mieć odpowiedniej wielkości własną przestrzeń. Jeśli pierwszy raz uczestniczą w relaksacji to powinni móc obserwować grającego. To ułatwia zrozumienie odbioru brzmień, wibracji i ich drgań w ciele. Wpływa też na większe zaufanie i poddanie się zachodzącym w organizmie procesom. W czasie relaksacji można bowiem doznać wspaniałych stanów, odczuć i wizji. Można też odczuć takie, które będą trudne do zrozumienia i zaakceptowania.
Doświadczony grający wie jakich technik gry użyć, by przywrócić równowagę i poczucie bezpieczeństwa. Reakcje na dźwięk ulegają transformacji, a dzięki temu kolejne sesje przynoszą coraz przyjemniejsze doświadczenia i pozytywne efekty.